اینجا خبری نیس!
باور کنید این جا خبری نیس...
بعضی‌ها فکر می‌کنند که اگه رفتند شریف، دیگه همه‌چی تمومه و کارها دیگه ریفه! ... زهی خیال باطل...
فکر می‌کنن که با رفتن به شریف دیگه حتماً می‌تونن به بهترین موقعیت‌های علمی و ... دست پیدا کنن! حتماً فکر می‌کنن که اینجا یه تعدادی آدم هست که فقط منتظرند اونا بیان و مشکلات‌شون رو حل کنن!! یا نه، فک می‌کنن که اینجا که اومدن دیگه همه باید قربون صدقه‌شون برن و در برابرشون دولا-راست بشن، تا بلکه بتونن قسمتی از حق احترام به اونا رو به جا اورده باشن!! یا نه، شایدم فک می‌کنن که دیگه حق دارن توی هر موضوعی اظهارنظر بکنن، بالاخره ایشون دانشجوی دانشگاه صنعتی شریف تشریف دارن و نخبه هستن و از این حرفا... کلاً فکر این‌که با ورود به این دانشگاه، اونا دیگه اون کسی که قبلاً بودن نیستن، یه مشخصه‌ی مهم این آدماست.
اما بذارید آب پاکی رو بریزم روی دستتون! اگه قرار باشه که با تلاش و کوشش پیشرفتی بکنید، حتی اگه توی یه دانشگاه متوسط هم باشید می‌تونید و این رو بعضی از دانشجوهای دانشگاه‌های دیگه اثبات کردند.
اصلاً بالاتر از این، اگه که به فکر خدمت به کشورتون هستید و می‌خواید توی کشورتون بمونید بهتره که اینجا نیایید!! اینجا خیلی‌ها به فکر رفتن هستن. حتی اگه اصلاً فکر رفتن هم نباشید با اومدن به اینجا به فکرش میفتید. رفتن، آسوون‌ترین راه برای فرار از این مشکلاتی هست که توی کشور وجود داره، یعنی: پاک‌کردن صورت مسأله. به همین آسوونی!!
کلام آخر اینو می‌خوام بگم که اون چیزی که باعث پیشرفت و بزرگ‌شدن آدما میشه، تلاش و کوشش و عزم و اراده قوی داشتن هست نه چیز دیگه...
